De vrijdag voor de lockdown op weg naar huis had ik mijn zoon aan de lijn. “Mama, ons huis trilt”, kreeg ik te horen. Paniek! “Hoezo, ons huis trilt?!”. Mijn zoon vertelt dat hij zit te trillen op zijn stoel, waarop ik hem opdraag om het huis te verlaten, vooraleer het dak op zijn hoofd valt. Zoals een normale tiener vindt hij de bezorgdheid van zijn moeder erg grappig.
Ik bel naar mijn man om te horen hoe het zit. Hij bevestigt dat het huis een beetje trilt door werken op straat, maar dat het dak er echt nog wel op ligt. De combinatie van een hoogsensitieve tienerzoon en een overbezorgde moeder… Mijn man grinnikt eens en begint over het avondeten.
Enkel weken later denk ik terug aan dit voorval. Als je huis trilt, dan komt je fundamenteel gevoel van veiligheid in het gedrang. Je huis hoort niet te trillen. We gaan ervan uit dat we veilig zijn, binnen onze vier muren en onder ons dak.
Net zoals de maatschappij niet hoort te trillen. We voelen ons heel kwetsbaar, als de dingen niet zijn zoals ze altijd zijn. Als onze kinderen niet meer naar school kunnen, als onze ouders zich moeten isoleren, als vergaderingen niet meer veilig zijn… dan trilt alles. Een droge hoest is verdacht. Iemand die niest is gevaarlijk.
Het doet ons trillen en rillen. In wat voor een toestand zijn we nu toch beland! Het doet me steeds denken aan de tijden van pest en cholera. We staan dan wel een heel stuk verder op medisch vlak, maar daar staat tegenover dat we kwetsbaarder zijn geworden door de globalisering, waardoor virussen zich sneller en verder verspreiden. We weten ook meer dan vroeger wat er in de wereld en in ons land gebeurt. We worden meer dan ooit met onze neus op de feiten gedrukt.
We worden geconfronteerd met het feit dat we soms vergeten, namelijk hoe kwetsbaar we zijn en hoe vergankelijk. Wie leeft met dat besef, maakt andere keuzes.
In loopbaancoaching gaat het vaak over zekerheid versus de vrijheid te nemen om je passie te volgen.
Wat als …
… we wisten dat onze dagen geteld waren, zouden we dan nog hetzelfde doen?
Wat zijn de echte prioriteiten in mijn leven en leef ik daarnaar?
Wat wil ik nog doen met de (professionele) jaren die mij resten?
Wezenlijke vragen, waarvoor het nu het uitgelezen moment is, nu onze huizen trillen.